Hibaloan nato, ug padayonon nato ang pag-ila sa Ginoo, ang iyang paggula siguro gayod sama sa kaadlawon, siya moanhi kanato sama sa ulan, sama sa ulahing ulan nga nagbisibis sa yuta.”
Unya gipalakaw ni Jesus ang katawhan ug misulod siya sa balay. Ug miduol kaniya ang iyang mga tinun-an nga nag-ingon, “Pasabta kami sa sambingay mahitungod sa mga sagbot sa uma.”
Ug wala siya magsulti kanila nga dili pinaagi ug sambingay, apan kauban sa iyang mga tinun-an nga silasila lamang, gisaysay niya ang kahulogan niining tanan.
Dili na nako kamo tawgon nga mga ulipon, kay ang ulipon wala masayod sa gibuhat sa iyang agalon. Apan ako nagtawag kaninyo nga mga higala kay ang tanan nga nadungog nako gikan sa akong Amahan gipahibalo nako kaninyo.