Sa tanan nilang mga kasakitan siya gisakit, ug giluwas sila sa anghel sa iyang atubangan; diha sa iyang gugma ug sa iyang kaluoy, sila gitubos niya; sila gidala niya ug iyang gikugos sila sa tanang mga adlaw sa kanhing panahon.
Si Ephraim ba ang akong minahal nga anak? Siya ba ang akong pinanggang anak? Kay sa makadaghan nga ako magsulti batok kaniya, ako nahinumdom pa gihapon kaniya. Busa ang akong kasingkasing nangandoy kaniya; kaluy-an gayod nako siya, nag-ingon ang Ginoo.
Human niini ang Ginoo nagpili ug lain pang kapitoan, ug gisugo sila sa pag-una kaniya nga nagtinagurha ngadto sa tanang lungsod ug dapit nga iyang adtoon.
Sa nag-ampo si Jesus didto sa usa ka dapit, sa pag-undang niya, usa sa iyang mga tinun-an miingon kaniya, “Ginoo, tudloi kami sa pag-ampo, ingon nga si Juan nagtudlo usab sa iyang mga tinun-an.”
Ug ang Ginoo mitubag, “Kinsa man diay ang kasaligan ug maalamon nga piniyalan nga tugyanan sa iyang agalon sa pagdumala sa iyang panimalay, sa paghatag kanila sa ilang bahin sa pagkaon sa hustong panahon?
Ug ang Ginoo mitubag kaniya, “Mga tigpakaaron-ingnon! Dili ba nga ang matag usa kaninyo, sa adlaw nga igpapahulay, magbadbad sa iyang baka o sa iyang asno gikan sa kuwadra, ug dad-on kini sa gawas aron paimnon?
Ang Ginoo miingon, “Kon kamo adunay pagtuo nga sama sa liso sa mustasa, makaingon kamo niining kahoy nga sikomoro, ‘Maibot ug matanom ka sa lawod,’ ug kini motuman kaninyo.
Ug si Zaqueo mitindog ug miingon sa Ginoo, “Tan-awa, Ginoo, ang katunga sa akong katigayonan ihatag nako sa mga kabos, ug kon aduna man kanilay akong gilimbongan ug bisan unsa, ulian nako siya sa upat ka pilo.”
Ug ang Ginoo milingi ug mitutok kang Pedro. Ug si Pedro nahinumdom sa pulong sa Ginoo, sa iyang pag-ingon kaniya, “Sa dili pa motuktugaok ang manok karong adlawa, ilimod nimo ako sa makatulo.”
Ug sa nagkaduol na siya sa ganghaan sa lungsod, dihay minatay nga giyayongan paingon sa gawas, bugtong anak nga lalaki sa iyang inahan nga biyuda. Usa ka dakong panon sa katawhan gikan sa lungsod mikuyog sa biyuda.
Ug si Juan, sa natawag niya ang duha sa iyang mga tinun-an, misugo kanila ngadto sa Ginoo sa pag-ingon, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa kami ug lain?”
Unya sila miingon kaniya, “Babaye, nganong naghilak man ikaw?” Siya miingon kanila, “Kay ila mang gikuha ang akong Ginoo, ug wala ako masayod kon diin siya nila gibutang.”
Ug si Jesus miingon kaniya, “Babaye, nganong naghilak man ikaw? Kinsa may imong gipangita?” Sa pagdahom ni Maria nga kadto mao ang tig-atiman sa tanaman, siya miingon kaniya, “Senyor, kon ikaw man ang nagkuha kaniya, tug-ani ako diin nimo siya gibutang ug kuhaon nako siya.”
Busa kinahanglan nga mahimo siya nga sama sa iyang mga igsoon sa tanang kahimtang, sa tuyo nga mahimo siyang labawng pangulong pari nga maluluy-on ug kasaligan diha sa pagpangalagad sa Dios alang sa kapasayloan sa mga sala sa katawhan.
Kay ang atong labawng pangulong pari dili usa ka pari nga dili mobati ug kaluoy kanato sa atong mga kaluyahon, hinuon sa tanang paagi siya gitintal sama kanato, apan wala gayod makasala.