Ako maghangyo kaninyo, O mga anak nga babaye sa Jerusalem, kon makaplagan ninyo ang akong hinigugma, nga inyo siyang suginlan nga ako nasakit gumikan sa gugma.
Kay ang imong Magbubuhat mao ang imong bana, si Yahweh sa mga panon mao ang iyang ngalan; ug ang Balaan sa Israel mao ang imong Manunubos, siya gitawag nga Dios sa tibuok nga yuta.
Kay ingon nga ang usa ka batan-ong lalaki mangasawa ug usa ka ulay, ang imo usab nga mga anak nga lalaki mangasawa kanimo ug ingon nga ang pamanhonon maglipay diha sa iyang pangasaw-onon, ang imong Dios usab maglipay diha kanimo.
Ang Ginoo, ang imong Dios, anaa sa imong taliwala, usa ka manggugubat nga maghatag ug kadaogan; siya magmaya tungod kanimo uban ang kalipay, siya magbag-o kanimo diha sa iyang gugma; siya magmalipayon tungod kanimo uban ang pag-awit,
Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila.
Unya sila miingon kaniya, “Ang mga tinun-an ni Juan nagpuasa kanunay ug naghimo ug mga pangamuyo ug mao usab ang mga tinun-an sa mga Pariseo, apan ang imong mga tinun-an nangaon ug nanginom.”
Ang nakabaton sa pangasaw-onon mao ang pamanhonon. Ang higala sa pamanhonon nga nagtindog ug namati kaniya nalipay pag-ayo tungod sa tingog sa pamanhonon busa kining akong kalipay hingpit na karon.
Kay ako mibati ug diosnong pagpangabubho alang kaninyo, kay kamo ako na man nga gikasaad nga maasawa ngadto sa usa ka bana aron mapaila nga putling ulay ngadto kang Cristo.