Ang tanan nagsulti ug maayo mahitungod kaniya, ug nahibulong sa malumo nga mga pulong nga migula gikan sa iyang baba. Sila miingon, “Dili ba anak man kini ni Jose?”
Ikaw ang labing ambongan sa mga anak sa mga tawo; ang grasya gibubo diha sa imong mga ngabil, busa ang Dios nagpanalangin kanimo hangtod sa kahangtoran.
Diha sa imong pagkahalangdon pagkabayo nga madaogon tungod sa kamatuoran ug sa pagpanalipod sa pagkamatarong; itugot nga ang imong tuong kamot magtudlo kanimo ug mga butang nga makalilisang!
Ang iyang pagpanulti labing tam-is, siya sa kinatubuk-an angayng tinguhaon. Kini mao ang akong hinigugma, ug mao kini ang akong higala, O mga anak nga babaye sa Jerusalem.
Ang Ginoong Dios naghatag kanako sa dila niadtong mga tinudloan, aron mahibalo ako unsaon paglig-on pinaagi sa pulong kaniya nga gikapoyan. Matag buntag siya nagpukaw sa akong igdulungog aron sa pagpamati, sama kanila nga mga gitudloan.
Sa pagkakita sa iyang mga ginikanan kaniya, natingala sila. Ug ang iyang inahan miingon kaniya, “Anak, nganong gibuhatan mo man kami niini? Tan-awa, ang imong amahan ug ako nabalaka sa pagpangita kanimo.”
Unya gikahibalag ni Felipe si Natanael, ug giingnan siya, “Among gikahibalag siya nga gihisgotan sa gisulat ni Moises diha sa Balaod ug sa mga Propeta usab. Siya si Jesus nga Nazaretnon, ang anak ni Jose.”
Ug sila miingon, “Dili ba kini siya mao man si Jesus, ang anak ni Jose, nga ang amahan ug inahan atong nailhan? Naunsa ba nga nag-ingon na man siya karon, ‘Ako nanaog gikan sa langit’?”