Ang iyang igpapalid anaa sa iyang kamot aron sa paghinlo sa iyang giokanan ug sa pagtigom sa trigo ngadto sa iyang kamalig, apan ang mga uhot iyang sunogon sa kalayo nga dili mapalong.”
Gialig-ig nako sila pinaagi sa igpapalid diha sa mga ganghaan sa yuta; gipasubo nako sila, akong gilaglag ang akong katawhan; wala sila mobiya sa ilang mga pamaagi.
Apan sila wala masayod sa mga hunahuna sa Ginoo, sila wala makasabot sa iyang laraw, siya nagtigom kanila ingon sa mga bugkos sa uhay ngadto sa giokanan.
Pasagdi sila nga magkaipon sa pagtubo karon hangtod sa ting-ani. Ug sa pagpangani na unya, ingnon nako ang mga tig-ani, Pangibta una ninyo ang mga sagbot ug bangana aron sunogon apan ang mga trigo hakota ninyo ngadto sa akong kamalig.’ ”
Ang iyang igpapalid anaa na sa iyang kamot, limpyohan niya ang iyang giokanan ug hiposon niya ang iyang trigo ngadto sa kamalig, apan ang mga uhot iyang sunogon sa kalayo nga walay pagkapalong.”