Unya dihay usa nga sama ug panagway sa mga anak sa tawo nga mihikap sa akong mga ngabil, unya akong gibuka ang akong baba ug ako misulti. Miingon ako kaniya nga nagtindog sa akong atubangan, “O agalon ko, tungod sa panan-awon ang kasakit midangat kanako ug walay nahibilin nga kusog kanako.
Ug siya miingon, “O tawo nga gihigugma pag-ayo, ayaw kahadlok; ang kalinaw maanaa kanimo, paglig-on, pagmaisogon.” Ug sa diha nga siya nakasulti kanako, nalig-on ako ug miingon, “Pasultiha ang akong agalon, kay ikaw naglig-on kanako.”
“Ug ngadto sa anghel sa iglesia sa Esmirna, isulat kini: ‘Mao kini ang mga pulong niya nga mao ang sinugdan ug ang kataposan, ang namatay ug ang nabuhi pag-usab.