O Ginoo, wala ba magtan-aw sa kamatuoran ang imong mga mata? Ikaw naghampak kanila apan wala sila mobati ug kasubo; ikaw nag-ut-ot kanila apan sila nagdumili sa pagdawat sa pagsaway. Ilang gihimo nga ang ilang mga nawong gahi pa kay sa bato; nagdumili sila sa paghinulsol.
Siya miingon kanila, “Nganong nangalisang man kamo, O mga tawong gamay ug pagsalig?” Unya mibangon siya ug iyang gibadlong ang mga hangin ug ang lanaw ug dihay dakong kalinaw.
Apan pasidan-an ko kamo kon kinsay angay ninyong kahadlokan: kahadloki siya nga, human mopatay, may gahom sa pagtambog ngadto sa imperno; oo, sultihan ko kamo, kahadloki siya!
Unya usa sa mga kriminal nga gibitay mibugalbugal kaniya sa pagsulti nga nag-ingon, “Dili ba ikaw man ang Cristo? Luwasa ang imong kaugalingon ug kami!”
Kining atong kahimtang makatarunganon gayod kay kita nagdawat man sa angay nga balos sa atong mga binuhatan, apan kining tawhana walay nabuhat nga daotan.”
Kinsa bay dili mahadlok ug dili maghimaya sa imong ngalan, O Ginoo? Kay ikaw lamang mao ang balaan. Ang tanang kanasoran manganha ug magsimba diha sa imong atubangan, kay ang imong mga hukom gikapadayag na man.”