Kay tan-awa, ako nagsugod sa pagbuhat ug kadaot sa siyudad nga gitawag sa akong ngalan, ug dili ba silotan gayod kamo? Dili gayod mahimo nga dili kamo silotan kay ako nagpadala ug espada batok sa tanang nagpuyo sa yuta, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.’
Ug human sa 62 ka pito ka tuig, ang dinihogan patyon ug walay mabatonan bisan unsa, ug ang katawhan sa pangulo nga moabot maoy molaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Ang kataposan niini moabot sama sa baha ug hangtod sa kataposan adunay gubat, ang pagkagun-ob gitakda na.
Ang iyang igpapalid anaa na sa iyang kamot, limpyohan niya ang iyang giokanan ug hiposon niya ang iyang trigo ngadto sa kamalig, apan ang mga uhot iyang sunogon sa kalayo nga walay pagkapalong.”
Kining mga tawhana mga buling diha sa inyong mga pagsalosalo, nangumbira uban kaninyo, sa walay kaikog nagbusog sa ilang kaugalingon; kining mga tawhana mga panganod nga walay dalang ulan ug gipadpad sa hangin; mga kahoy nga walay mga bunga sa panahon sa tingbunga, makaduha mamatay, naibot.