Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’
Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang tuo, ‘Duol ngari, kamong mga dinayeg sa akong Amahan, dawata ninyo ang gingharian nga gitagana alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibotan.
Ug siya miingon kaniya, ‘Maayo, buotan nga sulugoon! Tungod kay kasaligan ikaw sa diyotay kaayo, ihatag nako kanimo ang katungod sa pagdumala sa napulo ka siyudad.’
Ang matag magdudula naningkamot sa pagpugong sa iyang kaugalingon sa tanang mga butang. Sila naghimo gayod niini aron makadawat ug korona nga madunot ra, apan kita sa dili madunot.
Ang among paglaom alang kaninyo dili matarog kay nasayod kami nga ingon nga kamo nakig-ambit sa among mga pag-antos, kamo makig-ambit usab sa among kalipay.
Paminaw, hinigugma nakong mga igsoon. Dili ba gipili man sa Dios ang mga kabos dinhi sa kalibotan aron mahimong dato sa pagtuo ug mga manununod sa gingharian nga iyang gisaad sa mga nahigugma kaniya?