Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon.
siya miingon, “Gaan ra kaayo nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron sa pagbangon sa mga banay ni Jacob, ug sa pagpabalik sa salin sa Israel; ako maghatag kanimo ngadto sa kanasoran ingon nga suga, aron ang akong kaluwasan moabot ngadto sa kinatumyan sa yuta.”
nga nag-ingon sa mga binilanggo, ‘Duol kamo,’ niadtong anaa sa kangitngit, ‘Pakita.’ Sila magkaon daplin sa kadalanan, diha sa tanang hawan nga kabungtoran ang ilang sibsibanan;
“Pamati kanako, akong katawhan, ug patalinghogi ako, akong nasod, kay usa ka balaod mogula gikan kanako ug ang akong hustisya alang sa usa ka kahayag ngadto sa mga katawhan.
Ang adlaw dili na mao ang imong kahayag panahon sa adlaw, o ingon nga kahayag modan-ag ang bulan kanimo sa gabii; apan ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang imong Dios mao ang imong himaya.
Ang katawhan nga naglakaw sa kangitngit nakakita ug usa ka dakong kahayag, kadtong nagpuyo diha sa yuta nga hilabihan kangitngit, sa ibabaw nila misidlak ang kahayag.
Nag-ilis ba ug mga dios ang usa ka nasod, bisan kon kini dili mga dios? Apan ang akong katawhan nag-ilis sa ilang himaya alang niadtong walay kapuslanan.
ang mga tawo nga nagpuyo taliwala sa kangitngit nakakita ug dakong kahayag, ug kanila nga nagpuyo sa yuta ug sa landong sa kamatayon midan-ag ang kahayag.”
nga ang Cristo kinahanglang mag-antos, ug ingon nga una nga mabanhaw gikan sa mga patay, siya magsangyaw sa kahayag ngadto sa mga tawo ug sa mga Gentil.”
Ug ang siyudad wala na magkinahanglan ug adlaw o bulan sa pagdan-ag niini, kay ang himaya sa Dios mao man ang kahayag niini, ug ang suga niini mao man ang Nating Karnero.