Apan kon kamo dili mamati, ang akong kalag mohilak sa tago tungod sa inyong garbo; ug ang akong mga mata mohilak pag-ayo ug magpaagas sa mga luha, kay ang panon sa Ginoo nabihag.
Ingna sila, ‘Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoong Dios, ako walay kalipay sa kamatayon sa tawong daotan, apan nga unta motalikod ang daotan gikan sa iyang pamaagi ug mabuhi. Biya kamo, biya gikan sa inyong daotan nga mga pamaagi kay ngano man nga magpakamatay kamo, O balay sa Israel?’
ug ipusdak sa yuta, ikaw ug ang imong mga kabataan sa sulod nimo, ug dili nila ikaw bilinan ug usa ka bato nga magpatong sa laing bato, kay ikaw wala man makahibalo sa panahon sa pagduaw sa Dios kanimo.”
Kini mao ang pulong nga iyang gipadala ngadto sa katawhan sa Israel, sa iyang pagwali sa Maayong Balita sa kalinaw pinaagi kang Jesu-Cristo nga mao ang Ginoo sa tanan.
Unya si Pablo ug si Bernabe maisogong misulti nga nag-ingon, “Kinahanglan gayod nga ang pulong sa Dios isugilon pag-una kaninyo. Apan kay inyo man kining gisalikway ug gihukman ang inyong kaugalingon nga dili takos sa kinabuhing dayon, tan-awa, moadto kami sa mga Gentil.
Aduna pa lamang unta silay hunahuna nga sama niini kanunay, sa pagkahadlok kanako ug sa pagtuman sa tanan nakong mga sugo, aron magmaayo ang ilang kahimtang ug sa ilang mga anak hangtod sa kahangtoran!
Apan pagtinambagay kamo sa usa ug usa matag adlaw, samtang matawag pa kini nga “karong adlawa,” aron wala kaninyoy magmagahi tungod sa pagpakamalimbongon sa sala.