Si Jesus miingon kaniya, “Makakita ka na, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo.”
gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
Kay siya misulti, ug kini nahitabo; siya misugo, ug kini mibarog.
Unya si Jesus mitubag kaniya nga nag-ingon, “O babaye, pagkadako sa imong pagtuo! Matuman alang kanimo ang imong gitinguha.” Ug dihadiha naayo ang iyang anak nga babaye.
Gituyhad ni Jesus ang iyang kamot ug gitapin-an niya kini ug giingnan, “Buot ako, mahinlo ikaw.” Ug dihadiha nahinloan siya sa iyang sanla.
Si Jesus miliso ug sa iyang pagkakita kaniya, miingon, “Paglipay anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo.” Ug dihadiha ang babaye naayo.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Tindog ug lakaw, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo.”
“Unsa may buot nimong buhaton nako alang kanimo?” Siya mitubag, “Ginoo, buot unta ako nga makakita pag-usab.”
Ug siya miingon sa babaye, “Ang imong pagsalig nakaluwas kanimo. Lakaw nga malinawon.”
Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo. Lakaw nga malinawon.”