sa pagkaon nga diha sa iyang lamisa, sa pagpahimutang sa iyang mga tinugyanan, sa pamisti ug kahanas sa iyang mga sulugoon, sa tigtagay sa ilimnon ug sa iyang mga halad nga sunogon nga iyang gihalad sa balay sa Ginoo, nahingangha siya pag-ayo.
Ug pamatia ang pagpakiluoy sa imong sulugoon ug sa imong katawhan nga Israel, sa diha nga sila mag-ampo nganhi niining dapita, Oo, pamati diha sa langit nga imong puluy-anan ug sa dihang makadungog ikaw, pasayloa kami.
“Balik ug ingna si Hesekias nga pangulo sa akong katawhan, Kini mao ang gisulti sa Ginoo, ang Dios ni David nga imong amahan: Nadungog nako ang imong pag-ampo, nakita nako ang imong mga luha; ikaw akong ayohon; sa ikatulo nga adlaw kinahanglan nga moadto ikaw sa balay sa Ginoo.
Unya si Hesekias miingon kang Isaias, “Unsa ba ang ilhanan nga ang Ginoo mag-ayo kanako ug nga ako moadto ngadto sa balay sa Ginoo sa ikatulo nga adlaw?”
Ila nang nahibaloan sulod sa dugayng panahon, kon buot silang mopamatuod nga sumala sa labing higpit nga pundok sa atong tinuohan, ako nagkinabuhi nga usa ka Pariseo.