“Kinsa ba kaninyo, nga may sulugoon nga nagdaro o nagbantay sa mga karnero, nga moingon kaniya sa pag-abot niya gikan sa uma, ‘Ngari dayon ug lingkod sa kan-anan’?
Siya miingon kanila, “Kinsa bang tawhana kaninyo nga may usa ka karnero nga kon mahulog kini sa lungag sa adlaw nga igpapahulay dili magkuha niini gikan sa lungag?
Ug ang Ginoo mitubag kaniya, “Mga tigpakaaron-ingnon! Dili ba nga ang matag usa kaninyo, sa adlaw nga igpapahulay, magbadbad sa iyang baka o sa iyang asno gikan sa kuwadra, ug dad-on kini sa gawas aron paimnon?
Ug siya miingon kanila, “Kinsa ba kaninyo ang may anak o baka nga kon mahulog ngadto sa atabay sa adlaw nga igpapahulay, dili ba kuhaon man dayon nimo kini?”
Ang Ginoo miingon, “Kon kamo adunay pagtuo nga sama sa liso sa mustasa, makaingon kamo niining kahoy nga sikomoro, ‘Maibot ug matanom ka sa lawod,’ ug kini motuman kaninyo.
Dili ba ingnon man hinuon siya, ‘Andama ang akong panihapon ug andama usab ang imong kaugalingon ug silbihi ako hangtod nga makakaon ug makainom ako, ug human niini makakaon ug makainom ka na’?