Ang Ginoo miingon, “Kon kamo adunay pagtuo nga sama sa liso sa mustasa, makaingon kamo niining kahoy nga sikomoro, ‘Maibot ug matanom ka sa lawod,’ ug kini motuman kaninyo.
Ug siya miingon kanila, “Tungod sa kagamay sa inyong pagtuo. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kon may pagtuo kamo nga sama sa liso sa mustasa, inyong ingnon kining bukira, ‘Balhin ngadto,’ ug kini mobalhin, ug walay dili mahimo alang kaninyo.”
Si Jesus mitubag nga nag-ingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, kon aduna kamoy pagtuo ug dili magduhaduha, makahimo kamo dili lamang sa nahimo ngadto sa kahoyng igera, kondili bisan pag moingon kamo niining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog ngadto sa lawod,’ kini mahimo.
Kini sama sa usa ka liso sa mustasa nga gikuha sa usa ka tawo ug gipugas diha sa iyang tanaman ug kini mitubo ug nahimong kahoy, ug ang mga langgam sa langit nagsalag sa mga sanga niini.”
“Kinsa ba kaninyo, nga may sulugoon nga nagdaro o nagbantay sa mga karnero, nga moingon kaniya sa pag-abot niya gikan sa uma, ‘Ngari dayon ug lingkod sa kan-anan’?
Ug si Juan, sa natawag niya ang duha sa iyang mga tinun-an, misugo kanila ngadto sa Ginoo sa pag-ingon, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa kami ug lain?”
Ug kon ako adunay gahom pagpropesiya, ug makasabot sa tanang mga misteryo ug sa tanang kahibalo, ug kon ako adunay hingpit nga pagtuo nga makapabalhin ug mga bukid, apan walay gugma, ako walay kapuslanan.