Unya ang Ginoo magpakita ibabaw kanila, ug ang iyang udyong mokilab sama sa kilat; ang Ginoong Dios mopatingog sa trumpeta, ug mokuyog sa mga alimpulos sa habagatan.
Unya magpakita diha sa langit ang ilhanan sa Anak sa Tawo ug unya ang tanang kabanayan sa yuta magminatay ug ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot nga sinapwang sa mga panganod sa langit uban sa gahom ug dakong himaya.
Si Jesus miingon kaniya, “Gipamulong nimo. Apan sultihan ko kamo sukad karon, makita ninyo ang Anak sa Tawo nga maglingkod diha sa tuo sa Gahom ug moabot nga sinapwang sa mga panganod sa langit.”
Ang mga tawo dili usab magdagkot ug suga aron ibutang kini sa ilalom sa gantangan kondili sa ibabaw sa tungtonganan ug kini moiwag kanilang tanan nga anaa sa sulod sa balay.
nga dili unta kamo makuyawan dayon sa hunahuna o makulbaan, bisan pinaagi sa espiritu o sa pulong, o pinaagi sa sulat sa pahayag nga daw kami mao ang nag-ingon, nga ang adlaw sa Ginoo miabot na.
Ug unya ang malapason sa balaod ipadayag, ug siya patyon sa Ginoong Jesus pinaagi sa espiritu sa iyang baba ug laglagon pinaagi sa pagpadayag sa iyang pag-abot.
Apan ang adlaw sa Ginoo moabot sama sa usa ka kawatan, ug unya ang mga langit mahanaw uban sa dakong dahunog, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw tungod sa hilabihang kainit ug ang yuta ug ang mga buhat nga anaa niini mabutyag.