Ug gipangandoy ni Lazaro nga makakaon unta siya sa mga mumho nga nangatagak gikan sa lamisa sa tawong dato, ug nanuol pa gayod kaniya ang mga iro ug ilang gitilapan ang iyang mga kabahong.
Siya miingon, “Tinuod kana, Ginoo, apan bisan gani ang mga iro magkaon man sa mga mumho nga matagak gikan sa lamisa sa ilang mga agalon.”
Apan mitubag siya ug miingon kaniya, “Ginoo, bisan pa ang mga iro ilalom sa lamisa magkaon sa mga mumho gikan sa mga bata.”
Sa gawas sa iyang pultahan gibutang ang usa ka tawong kabos nga ginganlan ug Lazaro, nga nalukop sa kabahong.
Unya ang tawong kabos namatay ug gidala sa mga anghel ngadto sa sabakan ni Abraham. Unya ang tawong dato namatay usab ug gilubong.
Ug sa nangabusog na sila, siya miingon sa iyang mga tinun-an, “Hiposa ninyo ang mga tipik nga nasalin aron walay mausik.”
Hangtod karon, kami gigutom ug giuhaw, nagkagidlay, dinagmalan, walay kaugalingong mga puluy-anan,
sa kakapoy ug sa kalisod, sa kanunay nga pagtukaw sa kagabhion, sa kagutom ug sa kauhaw, sa kanunay nga dili makakaon, sa katugnaw ug sa kahubo.