“Walay tawo nga makaalagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon niya ang usa o dapigan niya ang usa ug tamayon niya ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi.
Ibaligya ang inyong kabtangan, ug panghatag kamo ug limos; sangkapi ang inyong kaugalingon sa mga sudlanan sa salapi nga dili madunot, sa bahandi sa langit nga dili mahurot diin walay kawatan nga makaduol ug walay mananap nga mokutkot.
Ug sultihan ko usab kamo, pagpakighigala kamo alang sa inyong kaugalingon pinaagi sa dili matarong nga bahandi aron nga inigkahurot na niini kamo ilang dawaton ngadto sa walay kataposang mga puluy-anan.
Sa pagkadungog ni Jesus niini, siya miingon kaniya, “Usa pa ka butang ang imong kulang. Ibaligya ang tanan nimong katigayonan ug ihatag sa mga kabos, ug makaangkon ikaw ug bahandi didto sa langit, ug unya anhi ug sunod kanako.”
Kanako, bisan tuod ug labing ubos sa tanang mga balaan, gihatag ang maong grasya aron akong iwali ngadto sa mga Gentil ang dili matugkad nga mga bahandi ni Cristo,
Paminaw, hinigugma nakong mga igsoon. Dili ba gipili man sa Dios ang mga kabos dinhi sa kalibotan aron mahimong dato sa pagtuo ug mga manununod sa gingharian nga iyang gisaad sa mga nahigugma kaniya?
Busa tambagan ko ikaw nga gikan kanako magpalit ikaw ug bulawan nga gilunsay sa kalayo aron madato ikaw, ug mga puting bisti nga imong ikasul-ob aron dili madayag ang pagkamakauulaw sa imong pagkahubo, ug tambal nga idapat sa imong mga mata aron ikaw makakita.