Ug ang mga linukat sa Ginoo mobalik, ug moadto sa Zion uban ang pag-awit; ug ang kalipay nga walay kataposan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo; sila makabaton sa kasadya ug kalipay ug ang kasubo ug panghupaw mangahanaw.
Si bisan kinsa nga maalamon makasabot niining mga butanga, si bisan kinsa nga may panabot makahibalo niini. Kay ang mga dalan sa Ginoo matarong ug ang matarong maglakaw subay niini apan ang mga malapason mahisukamod diha niini.
Ang Anak sa Tawo mianhi nga nagkaon ug nag-inom, ug kamo miingon, ‘Tan-awa, usa ka tawong palakaon ug palahubog, higala sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala!’
Kay kon ang pagsalikway kanila misangpot sa pagpasig-uli sa kalibotan ngadto sa Dios, unsa pa kaha ang pagdawat kanila kondili kinabuhi gikan sa kamatayon?
Karon nahibalo kita nga bisan unsay gisulti sa Balaod, kini gisulti ngadto kanila nga nailalom sa Balaod aron ang matag baba matak-om ug aron ang tibuok kalibotan mailalom sa paghukom sa Dios.
Dili gayod! Matinud-anon gayod ang Dios bisan pa kon bakakon ang tanang tawo ingon sa nasulat, “Aron mamatud-an ikaw nga matarong sa imong mga pulong ug modaog ikaw sa dihang hukman ka.”