Kitang tanan sama sa mga karnero nga nangasaag; ang matag usa kanato misimang ngadto sa iyang kaugalingon nga dalan; ug gibutang sa Ginoo diha kaniya ang kasal-anan natong tanan.
Lakaw ug tun-i ninyo ang kahulogan niini, ‘Kaluoy ang gitinguha nako, dili ang halad’ kay ako mianhi dili sa pagtawag sa mga matarong, kondili sa mga makasasala.”
“Kinsa bang tawhana kaninyo nga may usa ka gatos ka karnero nga kon mawad-an siya ug usa ka buok niini, dili mobiya sa 99 diha sa kamingawan ug molakaw aron sa pagpangita niadtong usa nga nawala hangtod nga makit-an niya kini?
Siya miingon kaniya sa ikaduhang higayon, “Simon, anak ni Juan, gihigugma ba nimo ako?” Siya mitubag kaniya, “Oo, Ginoo, nasayod ikaw nga gihigugma ko ikaw.” Siya miingon kaniya, “Atimana ang akong mga karnero.”
Ug sa pagkadungog nila niini, ilang gidayeg ang Dios. Ug sila miingon kang Pablo, “Igsoon, nakita nimo kon pila ka linibo ka libo ang mga Judio nga mituo, ug silang tanan mainiton gayod sa balaod.
