Ang Anak sa Tawo mianhi nga nagkaon ug nag-inom, apan sila nag-ingon, ‘Tan-awa, usa ka tawong dakog kaon, palainom ug higala sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala!’ Apan ang kaalam giila nga matarong pinaagi sa mga buhat niini.”
Sa pagkakita sa mga Pariseo niini, miingon sila sa iyang mga tinun-an, “Nganong nagkaon man ang inyong Magtutudlo uban sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala?”
Unya ang mga Pariseo ug ang ilang mga eskriba nagbagutbot batok sa iyang mga tinun-an, nga nag-ingon, “Nganong nangaon ug nanginom man kamo uban sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala?”
Ang Anak sa Tawo mianhi nga nagkaon ug nag-inom, ug kamo miingon, ‘Tan-awa, usa ka tawong palakaon ug palahubog, higala sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala!’
Sa pagkakita niini sa Pariseo nga nagdapit kaniya, siya misulti sa iyang kaugalingon, “Kon propeta pa kining tawhana, mahibalo unta siya kon kinsa ug unsang matanga sa pagkababaye ang mihikap kaniya, kay kini siya makasasala man.”
Kay sa wala pay mga tawo nga miabot gikan kang Santiago, siya nakigsalo sa pagpangaon uban sa mga Gentil. Apan sa pag-abot na nila, siya misibog ug naglain sa iyang kaugalingon, nahadlok sa pundok sa mga tinuli.
Kasaligan ang pulong ug takos nga dawaton sa hingpit, nga si Cristo Jesus mianhi sa kalibotan aron sa pagluwas sa mga makasasala. Ug ako mao ang labaw sa mga makasasala,