“Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang wala, ‘Pahawa gikan kanako, kamong mga tinunglo, ngadto sa kalayong walay kataposan nga gitagana alang sa yawa ug sa iyang mga anghel,
Kay si bisan kinsa nga maulaw tungod kanako ug sa akong mga pulong dinhi niining mananapaw ug makasasala nga kaliwatan, ikaulaw usab sa Anak sa Tawo inig-abot niya diha sa himaya sa iyang Amahan kauban sa mga anghel nga balaan.”
Kay si bisan kinsa nga maulaw tungod kanako ug sa akong mga pulong, ikaulaw sa Anak sa Tawo inig-abot niya diha sa iyang himaya ug sa himaya sa Amahan ug sa mga balaang anghel.
Ug karon, mga anak ko, pabilin kamo diha kaniya aron nga sa dihang ipadayag na unya siya, makabaton kita ug pagsalig ug dili maulaw kaniya inig-abot niya.
“ ‘Nasayod ako sa imong mga buhat. Tan-awa, gibutang nako sa imong atubangan ang usa ka pultahan nga binuksan nga walay bisan kinsa nga makatak-op niini tungod kay gamay lamang ang imong gahom apan gituman nimo ang akong pulong ug wala nimo ilimod ang akong ngalan.