ang agalon sa maong ulipon moabot ra sa adlaw nga wala niya damha ug sa takna nga wala niya mahibaloi ug silotan siya, ug ibutang siya tipon sa mga walay pagtuo.
Apan kon ang maong ulipon moingon sa iyang kaugalingon, ‘Dugay pang moabot ang akong agalon,’ ug unya mosugod siya sa pagpamunal sa mga sulugoong lalaki ug babaye, ug sa pagkaon ug pag-inom ug paghubog;
Ug ang maong ulipon nga nahibalo sa pagbuot sa iyang agalon apan wala mag-andam o wala magbuhat sumala sa iyang pagbuot, mahiagom sa daghan nga pagbunal.
“Tan-awa, moanhi ako sama sa kawatan! Bulahan ang magtukaw nga mag-amping sa iyang mga bisti aron dili siya maglakaw nga hubo ug madayag ang iyang pagkamakauulaw!”