Ako magtan-aw uban ang kahimuot sa mga matinumanon diha sa yuta, aron sila magpuyo uban kanako; siya nga maglakaw sa dalan nga hingpit mag-alagad kanako.
Bulahan ang tawo nga naghimo niini, ug ang anak sa tawo nga maghupot niini, nga nagtuman sa adlaw nga igpapahulay ug wala magpasipala niini, ug nagpugong sa iyang kamot sa pagbuhat ug bisan unsa nga daotan.”
Bulahan kadtong mga ulipon nga inig-abot sa agalon maabtan nga nagtukaw. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga magbakos siya sa iyang kaugalingon, ug iyang palingkoron sila sa kan-anan ug moduol siya ug moalagad kanila.
Ug ang Ginoo mitubag, “Kinsa man diay ang kasaligan ug maalamon nga piniyalan nga tugyanan sa iyang agalon sa pagdumala sa iyang panimalay, sa paghatag kanila sa ilang bahin sa pagkaon sa hustong panahon?