Sa nag-ampo si Jesus didto sa usa ka dapit, sa pag-undang niya, usa sa iyang mga tinun-an miingon kaniya, “Ginoo, tudloi kami sa pag-ampo, ingon nga si Juan nagtudlo usab sa iyang mga tinun-an.”
Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos.
Ug si Juan, sa natawag niya ang duha sa iyang mga tinun-an, misugo kanila ngadto sa Ginoo sa pag-ingon, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa kami ug lain?”
Sa diha nga nag-ampo siya nga nag-inusara, ang iyang mga tinun-an didto uban kaniya. Siya nangutana kanila, “Sumala sa sulti sa mga tawo, kinsa man ako?”
Sa mga adlaw sa tawhanon niyang kinabuhi, nag-ampo ug nangamuyo siya uban sa kusog nga mga singgit ug hilak ngadto sa makahimo sa pagluwas kaniya gikan sa kamatayon ug siya gidungog tungod sa iyang diosnong kahadlok.