Ug siya miingon kanila, “Daghan ang anihonon apan diyotay ra ang mga mangangani busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mangangani ngadto sa iyang anihonon.
Alaot ang walay pulos nako nga tigbantay sa karnero, nga mibiya sa iyang panon! Masamaran unta sa espada ang iyang bukton ug ang iyang tuo nga mata! Ang iyang bukton mokuyos unta sa hingpit, ug ang iyang tuo nga mata mabuta sa hingpit!”
Kadtong mopalit niini mag-ihaw niini ug dili silotan ug kadtong magbaligya kanila mag-ingon, ‘Dalaygon ang Ginoo kay ako nahimong adunahan,’ ug ang ilang kaugalingon nga mga tigbantay wala maluoy kanila.
Unya ako mokunsad ug makigsulti kanimo didto, ug ako magkuha ug espiritu nga anaa kanimo, ug kini ibutang nako kanila ug sila magpas-an sa kabug-at sa katawhan uban kanimo aron dili ikaw magpas-an niini nga mag-inusara.
Apan si Moises mitubag kaniya, “Nasina ba ikaw alang kanako? Maayo unta kon ang tibuok nga katawhan sa Ginoo mga propeta pa, nga ibutang sa Ginoo ang iyang Espiritu diha kanila!”
“Kay ang gingharian sa langit sama sa usa ka tawo nga pangulo sa panimalay nga milakaw sayo sa kabuntagon aron sa pagpangita ug mga mamumuo alang sa iyang parasan.
Sama kini sa usa ka tawo nga mobiya sa iyang balay aron mopanaw ug maghatag ug kagahom ngadto sa iyang mga ulipon, matag usa diha sa iyang kaugalingong buluhaton, ug magsugo sa bantay sa pultahan aron sa pagtukaw.
Ug nanglakaw sila ug nagwali didto sa tanang dapit ug ang Ginoo nagbuhat uban kanila ug nagpamatuod sa pulong pinaagi sa mga ilhanan nga nag-uban niini. Amen.]
Unya kadtong mga nagkabulagbulag tungod sa pagpanglutos nga nahitabo tungod kang Esteban, miabot hangtod sa Fenicia, sa Cipro, ug sa Antioquia; wala silay laing gisultihan sa pulong gawas sa mga Judio lamang.
Samtang nagsimba sila sa Ginoo ug nagpuasa, ang Espiritu Santo miingon, “Igahin kanako si Bernabe ug si Saulo alang sa buluhaton nga niini gitawag nako sila.”
Bantayi ninyo ang inyong kaugalingon ug ang tibuok pundok, nga niini ang Espiritu Santo naghimo kaninyong mga tinugyanan, sa pag-atiman sa iglesia sa Dios nga iyang nabatonan pinaagi sa dugo sa iyang kaugalingong Anak.
Ug diha sa iglesia gipahimutang sa Dios una sa tanan ang mga apostoles, ikaduha ang mga propeta, ikatulo ang mga magtutudlo, unya ang mga tighimo ug mga milagro, unya ang mga gasa sa pag-ayo ug masakiton, pagtabang, pagdumala ug pagsulti ug nagkalainlaing pinulongan.
Apan pinaagi sa grasya sa Dios ako mao ako karon, ug ang grasya niya alang kanako wala mapakyas. Apan, ako nakabuhat ug labaw pa kay kang bisan kinsa kanila, hinuon dili ako kondili ang grasya sa Dios nga ania uban kanako.
Naghunahuna ako nga kinahanglang paanhaon nako diha kaninyo si Epafrodito nga akong igsoon ug kaubang magbubuhat ug kaubang sundalo ug inyong sinugo ug tig-atiman sa akong mga kinahanglanon,
Nangumosta kaninyo si Epafras, nga usa sa mga kauban ninyo ug ulipon ni Cristo Jesus, sa kanunay gayod mainiton siya nga naglakip kaninyo sa iyang mga pag-ampo aron kamo magbarog nga hingpit ug may kasigurohan diha sa tibuok nga kabubut-on sa Dios.
Kay kamo, mga igsoon, mahinumdom sa among paghago ug pagbudlay samtang kami nagwali kaninyo sa Maayong Balita sa Dios, kami usab naghago sa gabii ug sa adlaw aron kami dili makahatag ug kabug-at kang bisan kinsa kaninyo.
Kay tungod niini kita naghago ug nanglimbasog, kay ato mang gipahimutang ang atong paglaom diha sa buhing Dios, nga mao ang Manluluwas sa tanang tawo, ilabina gayod sa mga nagtuo.
Apan ikaw, pagbantay sa tanang panahon, antosa ang mga kasakitan, buhata ang katungdanan sa usa ka magsasangyaw sa Maayong Balita, tumana ang imong buluhaton.
apan si Cristo ingon nga Anak matinumanon sa pagdumala sa balay niya. Ug kita mao ang iyang balay kon huptan nato pag-ayo ang atong pagsalig sa garbo sa atong paglaom.
“Ngadto sa anghel sa iglesia sa Efeso, isulat kini: ‘Mao kini ang mga pulong sa nagkupot sa pito ka bituon diha sa iyang tuo nga kamot, ang naglakaw taliwala sa pito ka lamparahan nga bulawan.