ang Dios, akong bato, nga kaniya ako modangop, akong taming ug sungay sa akong kaluwasan, akong panalipod ug akong dalangpanan, akong manluluwas; ikaw nagluwas kanako gikan sa kapintas.
Ug ang imong ngalan pasidunggan hangtod sa kahangtoran nga mag-ingon, ‘Ang Ginoo sa mga panon mao ang Dios sa Israel,’ ug ang balay sa imong sulugoon nga si David lig-onon sa imong atubangan.
Hinuon dili nako langkaton ang tibuok gingharian, apan akong ihatag ang usa ka banay ngadto sa imong anak, tungod ug alang kang David nga akong sulugoon, ug tungod ug alang sa Jerusalem nga akong gipili.”
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
“Nianang adlawa akong patuboon ang usa ka sungay ngadto sa banay sa Israel ug ablihan nako ang imong mga ngabil diha sa ilang taliwala. Unya sila makaila nga ako mao ang Ginoo.”
“Nianang adlawa akong patindogon ang balongbalong ni David nga napukan ug ayohon ang mga nangalumpag niini, ug akong bangonon ang mga nangaguba niini, ug tukoron kini nako pag-usab ingon sa mga adlaw sa kakaraanan;
“Ako, si Jesus, ang nagpadala kaninyo sa akong anghel uban niining pagpamatuod alang sa mga iglesia. Ako mao ang gamot ug ang kaliwat ni David, ang hayag nga bituon sa kabuntagon.”
Unya si Hana nag-ampo ug miingon, “Ang akong kasingkasing naghimaya diha sa Ginoo; ang akong kusog nabayaw diha sa Ginoo. Ang akong baba nagtamay sa akong mga kaaway, kay nalipay man ako sa imong pagluwas.
Kadtong makigbatok sa Ginoo, mangapusgay; batok kanila siya modahunog diha sa langit. Ang Ginoo maghukom sa tibuok kalibotan; maghatag siya ug kalig-on sa iyang hari, ug magbayaw sa gahom sa iyang dinihogan.”