Niadtong tungora sa natawo na si Jesus didto sa Betlehem sa Judea sa panahon ni Herodes nga hari, dihay mga mago gikan sa Sidlakan nga miabot sa Jerusalem, ug nangutana,
Nahibulong pag-ayo silang tanan ug nagdayeg sila sa Dios ug napuno sa kahadlok, nga nag-ingon, “Atong nakita ang mga katingalahang butang karong adlawa.”
Silang tanan nahadlok pag-ayo ug ilang gidayeg ang Dios nga nag-ingon, “Usa ka bantogang propeta ang mitungha sa atong taliwala!” ug, “Ang Dios miduaw sa iyang katawhan!”
Ug kini nahibaloan sa tanang nagpuyo sa Efeso, mga Judio ug mga Grego, ug silang tanan giabot ug kahadlok ug gipasidunggan ang ngalan sa Ginoong Jesus.
Busa gibuntog ni Josue ang tibuok nga yuta, ang kabungtoran ug ang Negeb ug ang kapatagan ug ang kawalogan ug ang tanan nilang mga hari. Walay gibilin niya kondili gilaglag gayod sa hingpit ang tanan nga nagginhawa, sumala sa gisugo sa Ginoo, ang Dios sa Israel.
Ug ang mga tawo sa Gibeon nagpasugo ngadto kang Josue, sa kampo sa Gilgal, nga nag-ingon, “Ayaw ipalayo ang imong kamot gikan sa imong mga ulipon, ngari dayon kanamo ug luwasa kami ug tabangi kami kay ang tanang hari sa mga Amorihanon nga nagpuyo sa mga kabungtoran nagtigom batok kanamo.”
Apan human sa maong tulo ka adlaw ug tunga, usa ka gininhawa sa kinabuhi gikan sa Dios misulod kanila, ug sila nanindog ug ang mga nakakita kanila giabot ug dakong kalisang.