ug kay nasubay man nako pag-ayo ang tanan sukad sa sinugdan, giisip nako nga daw maayo usab alang kanako ang pagsulat kanimo sa usa ka maayong pagkahan-ay nga kasaysayan, O labing halangdon nga Teofilo,
Imong gipadaghan, O Ginoo nga akong Dios, ang mga katingalahan nimong buhat ug ang imong mga hunahuna ngari kanamo; walay ikatandi kanimo. Kon ako magpahayag ug magsulti tungod kanila, daghan pa sila kay sa maihap.
Kining mga butanga imong gibuhat, ug ako nagpakahilom; naghunahuna ikaw nga ako sama kanimo. Apan karon badlongon ko ikaw, ug ibutang nako kining mga butanga sa imong atubangan.
Human makapabilin didto ug igo nga panahon, siya migikan ug miadto sa tanang dapit sa tibuok kayutaan sa Galacia ug Frigia, naglig-on sa tanang mga tinun-an.
Mahitungod sa atong igsoon nga si Apolos, gihangyo nako siya pag-ayo sa pagduaw kaninyo kuyog sa ubang mga igsoon, apan siya walay tinguha sa paghimo niini karon. Moanha ra unya siya kon makabaton siya ug higayon.
Apan labaw pa siyang malipayon kon magpabilin siya sa iyang kahimtang sumala sa akong hunahuna, ug ako nagtuo nga ako usab nakabaton sa Espiritu sa Dios.
Kon kining mga butanga imong itudlo sa mga igsoon, ikaw mahimong maayong alagad ni Cristo Jesus, gimatuto sa mga pulong sa pagtuo ug sa maayong pagtulun-an nga imong gisunod.