Ug nag-ampo si Isaac sa Ginoo alang sa iyang asawa, tungod kay siya dili makaanak ug ang Ginoo mitubag sa iyang pag-ampo ug nagsamkon si Rebecca nga iyang asawa.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Ug pito ka babaye ang mokupot sa usa ka lalaki nianang adlawa nga mag-ingon, “Magkaon kami sa among kaugalingong pan, ug magsul-ob sa among kaugalingong bisti, nganli lamang kami sa imong ngalan; kuhaa ang among kaulawan.”
Apan ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Zacarias, kay ang imong pag-ampo gidungog, ug si Elisabet nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki alang kanimo, ug nganlan nimo siya ug Juan.
Tungod sa pagtuo si Sara gayod nakadawat usab ug gahom sa pagsamkon, bisan tuod siya lapas na sa panuigon, kay iya mang giisip nga kasaligan kadtong naghimo sa saad.
Siya miingon sa iyang amahan, “Pasagdi nga mahimo kining butanga kanako; pasagdi ako nga mag-inusara sa duha ka bulan, aron ako molakaw ug moadto sa kabukiran, ug magbakho sa akong pagkaulay, ako ug ang akong mga kauban.”