Unya si Abraham mihapa sa yuta ug mikatawa, ug miingon sa iyang kaugalingon, “Sa lalaki nga usa na ka gatos ka tuig, matawo pa ba ang usa ka anak? Ug si Sarah nga 90 na ka tuig, manganak pa ba?”
Busa mikatawa si Sarah sa iyang kaugalingon nga nag-ingon, “Karon na hinuon nga ako tigulang na, ug ang akong bana tigulang na usab, aduna pa ba akoy kalipay?”
Unya ang pangulo nga maoy sinaligan sa hari miingon sa tawo sa Dios, “Kon ang Ginoo maghimo ug mga tamboanan sa langit, mahitabo kaha kining butanga?” Apan siya miingon, “Ikaw makakita niana sa imong mga mata, apan dili ikaw makakaon niana.”
Wala siya maluya sa iyang pagtuo bisan sa iyang pagpamalandong mahitungod sa iyang lawas, nga daw patay na kay siya mga usa ka gatos na ka tuig o sa iyang pagpamalandong mahitungod sa pagkadili na manganak ni Sara.