wala akoy kasuko. Kon aduna pa unta akoy mga sampinit ug mga tunok aron sa pagpakiggubat kanila! Mosulong ako batok kanila, sunogon nako sila sa tingob.
Sumala sa ilang binuhatan, siya usab magbalos, kaligutgot ngadto sa iyang mga kabatok, panimalos ngadto sa iyang kaaway, sa mga pulo siya magpahamtang sa tumbas.
“Gitumban nako nga nag-inusara ang pigsanan sa bino, ug gikan sa mga katawhan walay usa nga uban kanako; gitumban nako sila diha sa akong kapungot, ug giyatakan nako sila diha sa akong kaligutgot, ang ilang dugo mipisik diha sa akong mga bisti, ug namansahan nako ang tibuok nakong bisti.
“Kay, tan-awa, ang Ginoo moanhi diha sa kalayo, ug ang iyang mga karwahi sama sa alimpulos, aron sa pagpahamtang sa iyang kasuko diha sa kapungot, ug sa iyang pagbadlong pinaagi sa nagdilaab nga kalayo.
Ako gayod ang makig-away batok kaninyo pinaagi sa tinuy-od nga kamot ug sa kusgan nga bukton, diha sa kasuko ug diha sa kapungot ug diha sa dakong kaligutgot.
Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Ania karon, ang akong kasuko ug ang akong kapungot ibubo niining dapita, ngadto sa tawo ug sa mananap, ngadto sa kakahoyan sa kapatagan, ug sa bunga sa yuta. Mangasunog kini ug dili mapalong.”
Ang Ginoo hingpit nga mipahungaw sa iyang kaligutgot; iyang gibubo ang iyang bangis nga kasuko; ug siya naghaling ug kalayo didto sa Zion, nga naglamoy sa mga patukoranan niini.
“Sa ingon niana ang akong kasuko mapupos, ug akong ipahungaw ang akong kaligutgot diha kanila ug ako matagbaw, ug sila mahibalo nga ako, ang Ginoo, nagsulti diha sa akong pangabubho, sa diha nga ihurot nako ang akong kasuko ngadto kanila.
Kamo mahimong usa ka kaulawan ug usa ka yubitonon, usa ka pasidaan ug usa ka kalisangan sa mga nasod nga naglibot kaninyo, sa diha nga ipahamtang nako ang mga paghukom kaninyo diha sa kasuko ug sa kaligutgot ug sa mapintas nga mga pagpanton, ako, ang Ginoo, nagsulti niini,
Busa magbuhat ako diha sa kasuko. Ang akong mata dili maglaktaw o ako maluoy, ug bisag magtuaw sila sa akong mga igdulungog uban ang usa ka dakong tingog, dili ako mamati kanila.”
nga tungod niana ako naglakaw batok kanila ug nagdala kanila ngadto sa yuta sa ilang mga kaaway, apan unya kon ipaubos nila ang ilang kasingkasing nga daotan, ug magbayad tungod sa ilang kasal-anan,
Ang Ginoo abubhoan nga Dios ug manimalos, ang Ginoo manimalos ug puno sa kapungot; ang Ginoo manimalos sa iyang mga kaaway ug nagtipig ug kaligutgot alang sa iyang mga kaaway.
Kinsa ang makasugakod sa atubangan sa iyang kapungot? Kinsa ang makaantos sa kainit sa iyang kasuko? Ang iyang kapungot gibubo sama sa kalayo, ug ang mga bato iyang gipulpog.