“Walay halad nga pagkaon nga ihalad ninyo sa Ginoo nga himoon uban ang patubo kay walay bisan unsang butang nga may patubo o may dugos nga ihalad pinaagi sa kalayo alang sa Ginoo.
“Ayaw ninyo ihalad ang dugo sa inyong halad kanako uban sa pan nga may patubo o isalin hangtod sa pagkabuntag ang tambok sa giihaw sa kasaulogan alang kanako.
Unya kuhaa kini gikan sa ilang mga kamot ug daobi sa halaran dugang sa halad nga gisunog, ingon nga usa ka kahumot sa atubangan sa Ginoo. Kini usa ka halad pinaagi sa kalayo alang sa Ginoo.
Apan hugasan niya ug tubig ang sulod sa ginhawaan ug ang mga paa, ug ihalad sa pari ang tibuok ug sunogon kini niya ibabaw sa halaran. Kini mao ang halad nga sinunog, halad pinaagi sa kalayo, usa ka kahumot alang sa Ginoo.
Ang pari magsul-ob sa iyang bisti nga lino ug magsul-ob siya ug mga karsunsilyo nga lino sa iyang lawas. Ug iyang hiposon ang abo sa kalayo nga nag-ut-ot sa halad nga sinunog ibabaw sa halaran ug kini ibutang niya duol sa halaran.
Sa maong higayon, sa nagkatigom ang linibo sa mga panon sa katawhan nga tungod niana nagkatinumbanay sila, si Jesus misugod sa pagsulti ngadto una sa iyang mga tinun-an, “Pagbantay kamo sa patubo sa pan sa mga Pariseo nga mao ang pagpakaaron-ingnon.
“Apan kinahanglang magbantay kamo sa inyong kaugalingon, basin ug ang inyong mga kasingkasing mapuno sa pagpatuyang ug sa pagkahubog ug sa mga kabalaka niining kinabuhia, ug unya kadtong adlawa moabot kaninyo sa kalit,
nga naglig-on sa mga kalag sa mga tinun-an, nagdasig kanila sa pagpadayon diha sa pagtuo, ug nagsulti nga kinahanglang mosulod kita ngadto sa gingharian sa Dios latas sa daghang mga kasakit.