Ang magbutangbutang sa iyang silingan diha sa tago laglagon nako. Ang mapahitas-on nga tinan-awan ug ang mapalabilabihon nga kasingkasing dili nako maantos.
siya nga wala magbutangbutang pinaagi sa iyang dila, ug wala magbuhat ug daotan ngadto sa iyang higala, wala usab magpasipala batok sa iyang isigkatawo;
Pabantaya ang matag usa sa iyang silingan ug ayaw kamo pagsalig ni bisan kinsang igsoon; kay ang matag igsoon limbongan, ug ang matag silingan molibot ingon nga usa ka tigpanaot.
Adunay mga tawo diha kanimo nga nagbutangbutang aron sa pagpaagas ug dugo, ug may mga tawo diha kanimo nga nagkaon ibabaw sa kabukiran. Ang mga tawo nagbuhat ug law-ay diha sa imong taliwala.
Ang mga babaye usab kinahanglang magmaligdong, dili tigpanaot ug dungog sa uban kondili mapinugnganon sa kaugalingon ug kasaligan sa tanang mga butang.
Niining adlawa ang imong mata nakakita kon giunsa sa Ginoo pagtugyan kanimo sa akong kamot didto sa langob, ug ang uban nag-awhag kanako sa pagpatay kanimo, apan ako nagpalingkawas kanimo ug ako miingon, ‘Dili nako bakyawon ang akong kamot batok sa akong agalon kay siya mao ang dinihogan sa Ginoo.’