Ayaw hagdawi ang inyong parasan, ayaw usab pamunita ang mga bunga nga nahulog sa parasan; ibilin kini alang sa mga kabos ug sa dumuduong. Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.
Ang mga hagdawonon mahibilin diha niini, sama sa dihang uyogon ang kahoy nga olibo, duha o tulo ka bunga sa tumoy sa labing taas nga sanga, upat o lima sa mga sanga sa usa ka kahoy nga mamunga, nag-ingon ang Ginoong Dios sa Israel.
Kon ang mga tigpupo sa paras moanhi kanimo, dili ba sila magbilin ug hagdawonon? Kon ang mga kawatan moabot sa kagabhion, dili ba laglagon nila ang igo lamang sa ilang gidaghanon?
Kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios. Balaana ninyo ang inyong kaugalingon ug pagbalaan kamo kay ako balaan man. Ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon sa bisan unsa nga mananap nga nagkamang sa ibabaw sa yuta.
“Sa dihang mag-ani kamo sa abot sa inyong yuta, ayaw ninyo hutda pag-ani hangtod sa daplin sa inyong uma, ayaw hagdawa ang imong ani, ibilin kini alang sa mga kabos ug alang sa dumuduong. Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”
Ang mga bunga sa tuig sa pagpahulay sa yuta mahimo nga pagkaon ninyo, alang kanimo ug sa imong mga ulipon nga lalaki ug babaye, ug sa imong mga sinuholan ug sa mga dumuduong nga magpuyo uban kanimo.
Kon ang mga kawatan moanha kanimo, kon ang mga tulisan sa kagabhion— pagkaalaot nimo!— dili ba mangawat sila ug igo lamang alang kanila? Kon ang mga tigpupo sa paras moanha kanimo, dili ba magbilin man sila ug hagdawonon nga mga ubas?
Alaot ako! Kay ako nahimong sama sa human na maani nga mga bunga sa ting-init, sama sa dihang gihagdawan na ang kaparasan, walay mga pungpong sa bunga nga makaon, walay unang hinog nga igera nga akong gitinguha.
“Sa diha nga mag-ani ikaw sa imong mga uhay sa imong uma ug nakalimot ikaw sa usa ka bugkos nga uhay didto sa uma, ayaw pagbalik aron sa pagkuha niini, kini iya na sa langyaw, sa wala nay amahan ug sa biyuda aron panalanginan ikaw sa Ginoo nga imong Dios sa tanang buhat sa imong mga kamot.
Ug siya miingon kanila, “Unsa bay akong nabuhat karon nga ikatandi kaninyo? Dili ba nga ang nahagdaw sa mga paras ni Ephraim labaw pang maayo kay sa abot sa paras ni Abieser?
Ug si Ruth nga Moabihanon miingon kang Naomi, “Paadtoa ako karon sa uma aron manghagdaw sa mga uhay sa trigo sunod kaniya nga sa iyang mga mata makakaplag ako ug kaluoy.” Ug siya miingon kaniya, “Lakaw, akong anak.”