Ug si bisan kinsa nga makahikap sa higdaanan sa babaye kinahanglang manglaba sa iyang mga bisti ug maligo sa tubig ug hugaw siya hangtod sa pagkakilomkilom.
Ang Ginoo sa mga panon mipahayag sa iyang kaugalingon diha sa akong mga igdulungog, “Kamo dili gayod pasayloon niining salaa hangtod nga kamo mangamatay.” nag-ingon ang Ginoong Dios sa mga panon.
Si bisan kinsa nga makahikap sa bisan unsa nga iyang gilingkoran kinahanglang manglaba sa iyang mga bisti ug maligo siya sa tubig ug hugaw siya hangtod sa pagkakilomkilom.
Kay nakabaton man kita niining maong mga saad, mga hinigugma, hinloan nato ang atong kaugalingon sa tanang kahugaw sa unod ug sa espiritu, ug hingpiton nato ang pagkabalaan diha sa pagkahadlok sa Dios.
Kay kon mao pa, kinahanglan unta nga magsublisubli siya sa pag-antos sukad sa pagkatukod sa kalibotan. Apan karon siya nagpakita sa makausa sa kataposan sa kapanahonan aron sa pagpapas sa sala pinaagi sa paghalad sa iyang kaugalingon.
Ako miingon kaniya, “Akong Ginoo, nasayod ikaw.” Ug siya miingon kanako, “Mao kini sila ang mga nakalabang sa dagkong kasakitan, ang ilang mga tag-as nga bisti gilabhan nila ug gipaputi diha sa dugo sa Nating Karnero.