gikan sa mga tawo, pinaagi sa imong kamot, O Ginoo, gikan sa mga tawo nga ang bahin sa kinabuhi iya sa kalibotan. Mapuno unta ang ilang tiyan sa unsay imong gitagana alang kanila; makabaton unta ang ilang mga anak ug labaw pa; magbilin unta sila alang sa ilang mga bata.
Apan sa tanan nga mananap nga nagkamang sa yuta, pak-an ug naglakaw sa upat ka tiil, mahimong kaonon ninyo ang adunay mga paa gawas sa ilang mga tiil aron sa paglukso sa ibabaw sa yuta.
Sa mga mananap nga naglakaw pinaagi sa upat ka tiil, ang mga mananap nga naglakaw pinaagi sa lapalapa hugaw alang kaninyo. Ang makahikap sa patayng lawas niini, hugaw hangtod sa pagkakilomkilom.
“Walay tawo nga makaalagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon niya ang usa o dapigan niya ang usa ug tamayon niya ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi.
Kay ako gibiyaan ni Demas tungod sa iyang gugma niining kalibotan karon, ug miadto sa Tesalonica. Si Cresente miadto sa Galacia, si Tito ngadto sa Dalmacia.
Apan kining mga tawhana nagpasipala sa bisan unsang butang nga wala nila masabti ug ang mga butang nga ilang nahibaloan pinaagi sa tawhanong kinaiya nga sama sa mga mananap nga walay kabuot, pinaagi niini sila nangalaglag.