Unya miingon ako, “Ah Ginoong Dios! Tan-awa, wala pa gayod nako mahugawi ang akong kaugalingon, kay gikan sa akong pagkabatan-on hangtod karon wala ako makakaon nianang namatay sa iyang kaugalingon o sa gikuniskunis sa mga mananap o may misulod sa akong baba nga hugaw nga unod.”
Apan si Daniel mihukom nga dili niya hugawan ang iyang kaugalingon sa mga lamiang pagkaon sa hari, o sa bino nga giinom sa hari, busa iyang gihangyo ang pangulo sa mga yunoko nga tugotan siya sa dili paghugaw sa iyang kaugalingon.
Apan sa tanan nga mananap nga nagkamang sa yuta, pak-an ug naglakaw sa upat ka tiil, mahimong kaonon ninyo ang adunay mga paa gawas sa ilang mga tiil aron sa paglukso sa ibabaw sa yuta.
Ang tanan nga pagkaon nga kan-onon ninyo nga mayab-an ug tubig gikan sa maong sudlanan mahugaw ug ang tanan nga imnonon nga gikan sa maong sudlanan hugaw.
Apan sa mga mananap nga nag-usap sa ilang kinaon o may kuko nga pikas, ayaw ninyog kaona ang kamilyo kay bisan ug mousap kini sa kinaon, dili pikas ang kuko niini, hugaw kini alang kaninyo,
“Sa mga nagpuyo sa tubig, kini makaon ninyo. Ang bisan unsa nga may mga kapay ug mga himbis nga anaa sa katubigan, sa dagat man o sa mga suba, kini mahimo ninyong kaonon.
Ayaw na kamo pagpaanod sa nagkalainlain ug lahi nga mga tinuohan kay ang maayo mao nga ang kasingkasing malig-on pinaagi sa grasya, dili pinaagi sa mga pagkaon nga wala makahatag ug kaayohan kanila nga mga nagkinabuhi subay niini.
sila may kalabotan lamang mahitungod sa mga pagkaon ug ilimnon ug sa nagkalainlaing mga pagpanghugas, mga tulumanon alang sa lawas nga gipahamtang aron tumanon hangtod sa panahon sa pagbag-o.