Apan sa pagkadungog nila niini, sila nagtagsatagsa sa pagpamahawa sugod sa labing tigulang. Ug si Jesus mao na lamang ang nahibilin uban sa babaye nga nagtindog sa iyang atubangan.
Ug siya miingon kang Elias, “Unsa may inyong nasuk-an kanako, O tawo sa Dios? Mianhi ikaw aron sa pagpahinumdom kanako sa akong sala ug sa pagpatay sa akong anak!”
Ang hari miingon usab kang Simei, “Ikaw nahibalo diha sa imong kasingkasing sa tanan nga daotan nga imong gibuhat ngadto kang David nga akong amahan, busa ipasumbalik sa Ginoo ang imong pagkadaotan ibabaw sa imong kaugalingong ulo.
Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot!
Kining mga butanga imong gibuhat, ug ako nagpakahilom; naghunahuna ikaw nga ako sama kanimo. Apan karon badlongon ko ikaw, ug ibutang nako kining mga butanga sa imong atubangan.
Unya misulti pag-usab si Jesus kanila nga nag-ingon, “Ako mao ang kahayag sa kalibotan. Siya nga magsunod kanako dili gayod maglakaw sa kangitngit, hinuon makabaton siya sa kahayag sa kinabuhi.”
Sila nagpakita nga ang buhat sa Balaod nasulat diha sa ilang kasingkasing, ug ang ilang tanlag usab nagpamatuod niini, ug ang ilang nagkasumpaki nga hunahuna magtulisok o maglaban kanila