Unya misulti na usab siya kanila, “Ako mobiya ug unya mangita kamo kanako apan mangamatay kamo diha sa inyong mga sala. Asa ako padulong, dili kamo makaadto.”
Ingon nga ang Ginoo nga imong Dios buhi, walay nasod o gingharian, diin ang akong agalon wala magpasugo sa pagpangita kanimo ug kon moingon sila, ‘Siya wala dinhi,’ siya naghimo ug usa ka panumpa sa gingharian o nasod nga wala ikaw nila makit-i.
Wala na unyay bata diha niini nga mabuhi sa pila lamang ka adlaw, o usa ka tigulang nga dili mabuhong sa iyang mga adlaw, kay ang bata mamatay nga usa ka gatos ang panuigon, ug ang makasasala nga usa ka gatos ka tuig tunglohon.
“Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang wala, ‘Pahawa gikan kanako, kamong mga tinunglo, ngadto sa kalayong walay kataposan nga gitagana alang sa yawa ug sa iyang mga anghel,
Si Jesus miingon kanila, “Ang kahayag anaa pa uban kaninyo sa mubo nga panahon. Panglakaw kamo samtang anaa pa kaninyo ang kahayag, kay tingali unya ug maapsan kamo sa kangitngit. Siya nga maglakaw sa kangitngit dili mahibalo kon asa siya padulong.
Mga anak, ako mag-uban kaninyo sa mubong panahon. Kamo mangita kanako. Ug sama sa akong pag-ingon sa mga Judio, sultihan usab kamo nako karon, ‘Asa ako padulong, dili kamo makaadto.’
Busa giingnan ko kamo nga mangamatay kamo diha sa inyong mga sala, kay mangamatay man gayod kamo diha sa inyong mga sala gawas kon motuo kamo nga ako mao siya.”