Sa wala pa ang Kasaulogan sa Pagsaylo, si Jesus nahibalo nga miabot na ang takna sa iyang pagbiya niining kalibotana ug sa pag-adto ngadto sa Amahan. Ug kay nahigugma man siya sa mga iya nga ania sa kalibotan, sila iyang gihigugma hangtod sa kataposan.
Ug si Jesus, nga nasayod nga ang tanang butang gikatugyan na sa Amahan nganha sa iyang mga kamot ug nga siya gikan sa Dios ug ngadto siya sa Dios mopadulong,
Mga anak, ako mag-uban kaninyo sa mubong panahon. Kamo mangita kanako. Ug sama sa akong pag-ingon sa mga Judio, sultihan usab kamo nako karon, ‘Asa ako padulong, dili kamo makaadto.’
“Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang nagtuo kanako magbuhat usab sa mga buhat nga akong gibuhat, ug labaw pa ka dagko kay niini ang iyang buhaton kay ako moadto man sa Amahan.
Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako.
Ug karon dili na ako dinhi sa kalibotan, apan kini sila ania sa kalibotan, ug ako moanha na kanimo. Amahan nga balaan, bantayi sila pinaagi sa imong ngalan nga gihatag nimo kanako, aron sila mahiusa ingon nga kita usa.
Si Jesus miingon kaniya, “Ayaw ako ug kupti kay wala pa ako makabalik ngadto sa Amahan. Apan adtoa ang akong kaigsoonan ug sultihi sila nga mobalik ako ngadto sa akong Amahan ug inyong Amahan, sa akong Dios ug inyong Dios.”
Samtang adlawan pa kinahanglang magbuhat kita sa mga buluhaton niya nga nagpadala kanako. Moabot ang kagabhion ug wala nay tawo nga makahimo sa pagbuhat.