Apan sa pagkakita sa mga saop sa anak, sila miingon sa ilang kaugalingon, ‘Mao kini ang manununod. Tana, patyon nato siya aron maato ang iyang panulondon.’
Ug nakadungog niini ang mga pangulong pari ug ang mga eskriba, ug nangita sila ug paagi sa pagpatay kaniya, kay nahadlok sila kaniya kay ang tibuok panon sa katawhan nahibulong man sa iyang gipanudlo.
Unya siya miingon kanila, “Uyon ba sa balaod ang pagbuhat ug maayo o ang pagbuhat ug makadaot panahon sa adlaw nga igpapahulay, ang pagluwas ug kinabuhi o ang pagpatay?” Apan naghilom sila.
Ug mao kini ang hinungdan ngano nga misamot pa ang tinguha sa mga Judio sa pagpatay kaniya, dili lamang tungod kay gilapas niya ang adlaw nga igpapahulay, kondili tungod usab kay ang Dios iya mang gitawag nga iyang Amahan, ug tungod niini iyang gihimong tupong sa Dios ang iyang kaugalingon.
Mao kini siya ang didto sa pundok sa kamingawan uban sa anghel nga misulti kaniya didto sa Bukid sa Sinai ug uban sa atong mga katigulangan, ug siya nakadawat sa buhing mga pulong aron ihatag kanato.
Ngano nga ang Balaod pa man? Kini gidugang tungod sa mga kalapasan, hangtod nga moabot ang kaliwat nga maoy gisaad, ug kini gihatag sa mga anghel pinaagi sa usa ka tigpataliwala.
Ayaw kamo pagdapig sa inyong paghukom. Pamatia ninyo ang gagmay sama sa dagko. Ayaw kamo kahadlok sa nawong sa tawo kay ang paghukom iya sa Dios. Ug ang husayonon nga lisod alang kaninyo dad-a ninyo kanako ug pamation nako kini.’