Apan sa nangadto na sa kasaulogan ang iyang mga igsoon, siya usab miadto, dili sa dayag kondili sa tago lamang.
O Ginoo, nahigugma ako sa balay nga imong puluy-anan, ug sa dapit diin magpuyo ang imong himaya.
ako nalipay sa pagbuhat sa imong kabubut-on, O akong Dios; ang imong balaod ania sulod sa akong kasingkasing.”
Busa ang maalamon magpakahilom lamang nianang panahona, kay kana daotan nga panahon.
“Tan-awa, ako nagpadala kaninyo ingon nga daw mga karnero taliwala sa mga lobo, busa pagmaalamon kamo sama sa mga bitin ug lumo sama sa mga salampati.
Samtang nagsulti pa siya sa katawhan, ang iyang inahan ug ang iyang mga igsoong lalaki nagtindog didto sa gawas, buot makigsulti kaniya. [
Apan si Jesus mitubag kaniya, “Itugot kini karon kay angay kanato ang pagtuman sa tibuok nga pagkamatarong.” Ug siya mitugot kaniya.
Sa pagkadungog niini sa iyang mga kabanay, miadto sila aron sa pagkuha kaniya, kay miingon man sila, “Nabuang siya.”
Busa si Jesus wala na maglakawlakaw nga dayag taliwala sa mga Judio, apan gikan didto miadto siya sa kayutaan duol sa kamingawan, sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Efraim ug didto mipabilin siya uban sa mga tinun-an.
Ug ang iyang mga igsoong lalaki miingon kaniya, “Biya dinhi ug adto sa Judea aron ang imong mga tinun-an makakita sa mga buhat nga imong gihimo.
Kay bisan ang iyang mga igsoon wala man motuo kaniya.
Human siya misulti niini, nagpabilin siya sa Galilea.
Apan sa pag-abot na sa tukma nga panahon, ang Dios mipadala sa iyang Anak nga natawo pinaagi sa usa ka babaye, natawo ilalom sa Balaod,