Apan kabubut-on sa Ginoo ang pagsamad kaniya; gisakit niya siya; sa diha nga gihimo niya ang iyang kaugalingon nga usa ka halad alang sa sala, makita niya ang iyang kaliwat, siya maglugway sa iyang mga adlaw; ug ang kabubut-on sa Ginoo mouswag diha sa iyang kamot;
Siya nga gikan sa itaas, labaw sa tanan; siya nga gikan sa yuta iya sa yuta ug nagsulti mahitungod sa mga yutan-ong butang. Siya nga gikan sa langit labaw sa tanan.
Si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang Anak dili makahimo pagbuhat ug bisan unsa pinaagi sa iyang kaugalingon, gawas lamang sa iyang makita nga gibuhat sa Amahan. Kay bisan unsay gibuhat sa Amahan, gibuhat usab kana sa Anak.
“Walay bisan unsa nga akong mahimo pinaagi sa akong kaugalingon; sumala sa akong nadungog ako maghukom. Ug ang akong hukom matarong kay wala ako magtinguha sa pagbuhat sa akong kaugalingong kabubut-on kondili sa kabubut-on sa nagpadala kanako.
Ug sila miingon, “Dili ba kini siya mao man si Jesus, ang anak ni Jose, nga ang amahan ug inahan atong nailhan? Naunsa ba nga nag-ingon na man siya karon, ‘Ako nanaog gikan sa langit’?”
Kay bisan si Cristo wala magpahimuot sa iyang kaugalingon, hinuon, sumala sa nasulat, “Ang mga pagbugalbugal sa mga nagbugalbugal kanimo nahan-ok kanako.”