Ug nanganak siya sa iyang panganay nga usa ka lalaki ug iya kining giputos sa mga bakbak ug gipahigda sa pasongan kay wala na may dapit alang kanila sa balay nga abotanan.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ang mga milo adunay lungag nga katagoan, ug ang mga langgam sa kalangitan adunay salag, apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kahigdaan sa iyang ulo.”
Si Jesus mitubag, “Dili ba aduna may napulo ug duha ka takna sa usa ka adlaw? Si bisan kinsa nga maglakaw panahon sa adlaw, dili mapandol kay siya nagtan-aw man sa kahayag niining kalibotana.
Labaw pa ba ikaw sa among ginikanan nga si Jacob nga maoy naghatag kanamo niining atabay, ug nga gikan niini miinom siya ug ang iyang mga anak ug ang iyang mga hayop?”
Kay kamo nasayod sa grasya sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga bisan tuod siya dato, siya nahimong kabos tungod ug alang kaninyo aron nga pinaagi sa iyang kakabos kamo mahimong dato.
Busa kinahanglan nga mahimo siya nga sama sa iyang mga igsoon sa tanang kahimtang, sa tuyo nga mahimo siyang labawng pangulong pari nga maluluy-on ug kasaligan diha sa pagpangalagad sa Dios alang sa kapasayloan sa mga sala sa katawhan.
Kay ang atong labawng pangulong pari dili usa ka pari nga dili mobati ug kaluoy kanato sa atong mga kaluyahon, hinuon sa tanang paagi siya gitintal sama kanato, apan wala gayod makasala.