Busa miadto na usab siya didto sa Cana sa Galilea diin gihimo niya nga bino ang tubig. Unya didto sa Capernaum, may usa ka pangulo nga ang anak nga lalaki nasakit.
Unya dihay usa ka babayeng Canaanhon nga tagadidto nga miduol ug misinggit nga nag-ingon, “Ginoo, Anak ni David, kaluy-i intawon ako! Ang akong anak nga babaye gidemonyohan pag-ayo.”
Samtang nagsulti si Jesus niini ngadto kanila, miabot ang usa ka pangulo, ug sa iyang atubangan miluhod kini nga nag-ingon, “Ang akong anak nga babaye karon pa gayod mamatay apan adtoa ug itapion ang imong kamot kaniya ug mabuhi siya.”
Ug siya miingon kanila, “Sa walay duhaduha inyong isulti kanako kining maong panultihon, ‘Doktor, ayoha ang imong kaugalingon! Buhata usab dinhi sa imong kaugalingong lungsod ang among nadungog nga imong gibuhat didto sa Capernaum.’ ”
kay siya may bugtong nga anak nga babaye, nga may napulo ug duha ka tuig ang panuigon, ug siya himatyon. Sa paglakaw ni Jesus, ang mga tawo midutdot libot kaniya.
Human niini, milugsong siya ngadto sa Capernaum uban sa iyang inahan ug sa iyang mga igsoon ug sa iyang mga tinun-an ug didto mipabilin sila sulod sa pipila ka adlaw.
Didto nagkauban sila si Simon Pedro, si Tomas nga ginganlan ug ang Kaluha, si Natanael nga taga-Cana sa Galilea, ang mga anak ni Zebedeo ug ang laing duha pa sa iyang mga tinun-an.