Unya miingon sila sa babaye, “Dili na tungod sa imong mga pulong nga kami mituo, kay kami na gayod mao ang nakadungog kaniya ug among naila nga siya, sa pagkatinuod, mao ang Manluluwas sa kalibotan.”
Gihukasan sa Ginoo ang iyang balaan nga bukton diha sa mga mata sa tanang kanasoran, ug ang tanang kinatumyan sa yuta nakakita na sa kaluwasan sa atong Dios.
Sa pagkasunod nga adlaw iyang nakita si Jesus nga nagpaingon kaniya ug siya miingon, “Tan-awa, ang Nating Karnero sa Dios, ang nagkuha sa sala sa kalibotan!
kay gihatag man nako kanila ang mga pulong nga imong gihatag kanako, ug gidawat nila kini ug nahibalo sila diha sa kamatuoran nga ako gikan kanimo ug sila nagtuo nga ikaw ang nagpadala kanako.
Ug walay kaluwasan diha kang bisan kinsa pa kay walay laing ngalan ubos sa langit nga gihatag ngadto sa mga tawo, nga pinaagi niini kita kinahanglang maluwas.”
Ang Dios nagtuboy kaniya ngadto sa iyang tuo ingon nga Pangulo ug Manluluwas, aron sa paghatag ug paghinulsol ngadto sa Israel ug kapasayloan sa mga sala.
ingon nga ang Dios diha kang Cristo nagpasig-uli sa kalibotan ngadto sa iyang kaugalingon sa walay pag-isip batok kanila sa ilang kalapasan. Ug siya nagpiyal kanamo sa mensahe sa pagpasig-uli.
Kay tungod niini kita naghago ug nanglimbasog, kay ato mang gipahimutang ang atong paglaom diha sa buhing Dios, nga mao ang Manluluwas sa tanang tawo, ilabina gayod sa mga nagtuo.
Ug kita nasayod nga ang Anak sa Dios mianhi ug mihatag kanato ug salabotan aron kita makaila kaniya nga mao ang matuod ug kita anaa kaniya nga mao ang matuod, diha sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo. Kini mao ang matuod nga Dios ug kinabuhi nga dayon.