Ug sa nakalakaw siya sa unahan ug diyotay, siya mihapa ug nag-ampo, “Amahan ko, kon mahimo, isaylo kanako kining kupa apan dili sumala sa akong pagbuot kondili sa imo.”
“Walay bisan unsa nga akong mahimo pinaagi sa akong kaugalingon; sumala sa akong nadungog ako maghukom. Ug ang akong hukom matarong kay wala ako magtinguha sa pagbuhat sa akong kaugalingong kabubut-on kondili sa kabubut-on sa nagpadala kanako.
Apan ako adunay pagpamatuod nga dako pa kay sa gihimo ni Juan kay ang buluhaton nga gipiyal kanako sa Amahan aron akong taposon, kining maong buluhaton nga akong gihimo, nagpamatuod mahitungod kanako nga ang Amahan nagpadala kanako.
Ang tanang mga butang gipakita nako kaninyo nga ang mga maluyahon kinahanglang inyong tabangan pinaagi sa samang paghago nga maghinumdom sa pulong sa Ginoong Jesus nga iyang gisulti, ‘Labaw pang bulahan ang paghatag kay sa pagdawat.’ ”
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.