siya makakita sa bunga sa kasakit sa iyang kalag ug matagbaw; pinaagi sa iyang kahibalo, ang matarong nga akong sulugoon, maghimo sa daghan nga isipong matarong ug pas-anon niya ang ilang kasal-anan.
Ang imong mga pulong nakaplagan, ug gikaon nako kini, ug ang imong mga pulong nahimong kalipay alang kanako ug kahimuot sa akong kasingkasing; kay ako gitawag pinaagi sa imong ngalan, O Ginoo, Dios sa mga panon.
Ang tanang mga butang gipakita nako kaninyo nga ang mga maluyahon kinahanglang inyong tabangan pinaagi sa samang paghago nga maghinumdom sa pulong sa Ginoong Jesus nga iyang gisulti, ‘Labaw pang bulahan ang paghatag kay sa pagdawat.’ ”
Ang adunay igdulungog kinahanglang magpatalinghog sa gisulti sa Espiritu ngadto sa mga iglesia. Siya nga magmadaogon hatagan nako ug mana nga tinagoan, ug hatagan nako siya ug usa ka bato nga puti nga gisulatan ug usa ka bag-ong ngalan nga dili masabot ni bisan kinsa gawas niadtong nagdawat niini.’