kay ang akong katawhan nakahimo ug duha ka kadaotan: sila mibiya kanako, ang tuboran sa mga tubig nga buhi, ug nagkalot ug mga tigomanan ug tubig alang sa ilang kaugalingon, mga tigomanan ug tubig nga may liki nga dili kasudlan ug tubig.
Ug si Nicodemo nangutana kaniya, “Unsaon man pagpakatawo sa usa ka tawo nga tigulang na? Makasulod pa ba siya pag-usab sa tagoangkan sa iyang inahan ug mahimugso?”
apan si bisan kinsa nga moinom sa tubig nga akong ihatag kaniya dili na gayod uhawon hangtod sa kahangtoran kay ang tubig nga akong ihatag kaniya mahimo diha sa sulod niya nga usa ka tubod sa tubig nga mobul-og ngadto sa kinabuhing dayon.”
Unya sa kataposang adlaw nga mao ang labing dakong adlaw sa kasaulogan, si Jesus mitindog ug misinggit nga nag-ingon, “Kon adunay tawong giuhaw, paaria siya kanako aron siya moinom.
Ang tawo nga kalibotanon dili modawat sa mga butang sa Espiritu sa Dios, kay alang kaniya kini mga binuang, ug siya dili makahimo pagsabot niini tungod kay kini matugkad lamang sa espirituhanon nga paagi.
Ug siya miingon kanako, “Natapos na! Ako mao ang Alfa ug ang Omega, ang sinugdan ug ang kataposan. Kaniya nga giuhaw ihatag nako nga walay bayad ang tubig gikan sa tuboran sa tubig sa kinabuhi.
Ang Espiritu ug ang Pangasaw-onon nag-ingon, “Dali ngari.” Ug siya nga namati paingna, “Dali ngari.” Ug ang giuhaw paaria, ang may tinguha paimna nga walay bayad sa tubig sa kinabuhi.
Kay ang Nating Karnero nga anaa sa taliwala sa trono maoy magbantay kanila, ug magtultol kanila ngadto sa mga tuboran sa tubig sa kinabuhi, ug pahiran sa Dios ang tanang luha sa ilang mga mata.”